GÖRDÜKLERİM DUYDUKLARIM

Huzur KORKMAZ TOPAL

Yaşam Koçu

huzur06peri@gmail.com

 Hayat şartları onları başka başka şehirlerde yaşamaya zorlamış. Birbirlerini hiç ihmal etmeyen bu iki arkadaş telefon görüşmelerinde sık sık özlemlerinden söz ediyorlarmış. 

Ayşe bir gün Fatma'yı arayarak, bir haftalığına evine davet etmiş ve kız kıza güzel bir tatil yapmayı önermiş. 

Ayşe “Çok iyi olurdu fakat Osman'ı nereye bırakayım, o ben olmadan hiçbir iş yapamaz ki” diyerek vahlanınca, Fatma da “Yemekleri yapıp dolaba koy, kıyafetlerini hazırlayıp bırak, başka neye ihtiyacı olacak ki?” deyince, Ayşe “Şekerim o dolaptaki yemeği alıp ısıtmaktan acizdir. Ben vermezsem üzerini dahi değiştiremez.” diyerek daveti geri çevirmek zorunda kalmış.

Bu kısa olayı hem Türkiye’de hem de yurt dışında hastaları olan bir psikoloğun ağzından dinledim. 

Doktor bu olayı anlattıktan sonra hem Türk hastalarına hem de yabancı hastalarına “Osman kim?” sorusunu yöneltiyormuş. 

Yabancıların tümü Osman için engelli bir birey derken, Türklerin hepsi Osman'ın Ayşe'nin kocası olduğunu söylemiş. 

Bizler böyle gördük, böyle de yaşıyoruz. 

Bir kadın evlenmeden önce babasına ve evde olan tüm erkeklere hizmet ederek yaşama merhaba der. Ardından evlenir ve kocasına hizmet eder. Hizmet etmenin bir sevgi göstergesi olduğunu ve hizmetin kendisinin görünürlüğünü arttırdığını da öğrenmiştir. Hizmet ederse takdir görür, hizmet ederse teşekkür edilir, hizmet ederse iyi ki varsın denilir, hizmet ederse sen olmazsan ben ne yaparım denilir. Hizmet onun olmazsa olmazı olup çıkar bir anda. Bizler annelerimizden öğrendiğimiz hizmet etme mecburiyetini kızlarımıza aktardığımız sürece erkekler arasında engelli bireyler artacak. 

Aslına bakarsanız bu durum yavaş yavaş değişime uğruyor. Kızlarımız bizler gibi değiller, olmasınlar da zaten. 

Gençler, kadın ve erkek olarak birlikteliklerinin başında birbirlerine yardım etmiyorlar, işi bölüşüyorlar.

Sevgili anne babalar, sevgi gençler!.. Her birey kendi yaşadığı çevre koşullarına ve hayat şartlarına göre hayatını kurar. Bu şartlar hiç de aynı olmaz. Bizlere düşen herkesin hayatına saygı duymak, eşimizin ve yakınlarımızın işlerini kolaylaştırmak için neler yapabilirimi düşünmek olmalıdır. İşi üstlenmek değil, paylaşmak en güzeli olmalıdır.

Sevgi, saygı ve nezaketle kalın.