GÖRDÜKLERİM DUYDUKLARIM

Huzur KORKMAZ TOPAL

Yaşam Koçu

huzur06peri@gmail.com

Mesai dışı çok çalıştım, çabaladım. Kütüphane açılışına çok az bir süre kalmıştı ve işleyişi bana anlatmak için İlçe Halk Kütüphanesi’nden bir beyefendi geldi ve kitapların nasıl tasnif edileceğini ve misafirlerimi (okurları) nasıl kabul edeceğimi anlattı.

Bir de çok önem verdiği tüm halinden belli olan bir konuyu da üzerine basa basa vurguladı: "En çok dikkat etmeniz gereken konulardan birisi de kitapların çalınması. Çocuklar çok haylazlar ve ahlaksızlar, bunun için çok dikkatli olun. Öyle çocuklar geliyor ki kaşla göz arasında kitapları çalıyorlar.” Sonra da "Huzur Hanım bu çocuklarla baş etmek çok zordur. En çok bu konuya dikkat edin.” diye eklemede bulundu.

 Bu husus beni çok rahatsız etti. Ne demek her gelen çocuğa veya gence potansiyel hırsız gözüyle bakmak ve ona göre hareket etmek? Üstelik bir kitap kaybolmasın diye belki de bir çocuğun hayatına güvensizlik duygusunu katmış olacağım. Bu hem güvensizlik hem de aşağılayıcı bir tedbir.  Bu konuyu çokça düşündüm ve kendi kendime şöyle birkaç kural koydum:

1- Her okuyucum bu kütüphanenin en değerli varlığı olacak.

2- Gençler ve çocuklar bu kütüphanede kendilerini değerli ve özel hissedecekler.

3- Kütüphanemiz gençlere en uygun saatlerde açık olacak. (Sabah 09:00 ile akşam 18:00 arası kesintisiz) 

4- Raflarda kitap arayanlara rahatsız etmeden ve kendilerini kötü hissettirmeden yardımcı olunacak. (Rafları karıştırıp kitaplara temas eden gençlere "Onu aldığın yere bırak!" denilmeyecek.)

5- Kütüphanemize her gelen misafir nazikçe karşılanacak ve ağırlanacak.

6- Elinde olmadan gürültü yapan bir kişiye uzaylı gibi bakılmaması için önlem alınacak.

7- Çocuk ve gençlere evlerinde oldukları hissettirilecek ve o şekilde ağırlanacaklar.

8- Kitap okumanın zevkli bir iş olduğunu göstermek ve onları motive etmek için örnek davranışlar sergilenecek vs.

Bunları böyle madde madde yazmadım tabi ki, kimseye de bir izahta bulunmadım ama benim kütüphaneme gelen her bireye değerli olduğunu hissettirerek özel olduklarını onlara gösterdim. 

Ne de iyi yapmışım. Kütüphanede 16 yıl hizmet verdim ve bu 16 yıl içerisinde sadece bir tek kitap kayboldu ve sadece ve sadece bir tek kitap geri getirilmedi. Bunları sizlere anlatmak istememin tek bir sebebi var. Güvenmek için güvenilir ve kibar olmak gerekir. Kitaplar çalınacak diye hiçbir tedbir almadım, herkese güvendim ve bu güvenimi onlara gösterdim. Gençlere çay, çikolata ikram ederek “siz değerli ve özelsiniz” dedim, kitaplara bakarlarken başlarında durmadım, elleme-değme demeyerek önemli olan sizsiniz mesajı verdim.

Kütüphanenin kapısını her açtıklarında onları selamlayarak “seni görüyorum ve iyi ki buradasın” dedim. Üye olan gençler kitap aldıklarında "Kitabı ne zaman getirdiğinin hiçbir önemi yok, bitirince getirebilirsin fakat işleyişe göre bu kitabı haftaya aynı gün getirmen gerektiği için lütfen bitiremediğini ve ne kadar süre istediğini bana bildirir misin?" diyerek onlara güvendiğimi ve sorumluluk almaları gerektiğini öğretmiş oldum. 

Çocukları ve gençleri çok seviyorum. Umutluyum, geleceğimiz çok daha güzel olacak. Kütüphanede geçirdiğim her yıl, her ay, her hafta, her saat öyle çok kişinin hayatına dokunmuşum ki şu anki işimi o hayatlarına dokunduğum gençlere borçluyum.

İyi ki varsınız gençler, iyi ki hayatımdasınız, hayatlardasınız. Haydi gençlik ayağa kalk ve neler yapabileceğini bizlere göster...

Sevgi, saygı ve nezaketle kalın.