GÖRDÜKLERİM DUYDUKLARIM

Huzur KORKMAZ TOPAL

Yaşam Koçu

huzur06peri@gmail.com

 Toplumumuzda çıplaklığın adı modernlik, saygısızlığın adı özgüven, küfürbazlığın adı samimiyet, yardımlaşmanın adı enayilik ve ukalalığın adı da prestij olmuş. Kavram karmaşasının ortasında yaşam kavgası vermek hiç de kolay bir şey değil. Hele hele maneviyat değerleri yüksek bir çevrede yetişenler için. 

Toplumsal değerleri kaybetmek, yok oluşunu adım adım izlemek beni endişelendirse de şöyle bir düşündüğümde köklerimin ne kadar sağlam olduğunu ve bu köklerin üzerinde yeşerecek çok filiz olacağını biliyorum. Çünkü biz Hz. Peygamberin ümmeti ve Mustafa Kemal Atatürk’ün milletiyiz. 

Bu ülkenin “Dili, dini, rengi ne olursa olsun iyiler iyidir.” ve “İncinsen de incitme.” diyen Hacı Bektaş Veli’si 

“Yaratılanı sev, Yaratan’dan ötürü.” diyen Yunus'u, 

“Ne mutlu eğri zamanda doğru yerde durabilene” diyen Pir Sultan Abdal’ı, 

“Beni hor görme gardaşım, sen altınsın ben tunç muyum?” diyen Aşık Veysel’i, 

“Kötü insanların türküleri yoktur.” diyen Neşet Ertaş’ı. 

“Bütün aşklardan yücedir, insanın insanı sevmesi.” diyen Mahsuni'si,

 “Sana düşman, bana düşman, düşünen insana düşman, Vatan ki; bu insanların evidir, sevgilim. Onlar vatana düşman.” diyen Nazım Hikmet’i,

“Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, bahçeleriniz bahar görmesin.” diyen Ahmed Arif’i,

“Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa, şimdi en güzel şiir barıştır.” diyen Yaşar Kemal’i,

“Acaba çok yağsa yağmur temizler mi bu kirli dünyayı?” diyen Özdemir Asaf’ı var.

Maneviyatı yüksek bu kadar düşünüre ve sanatçıya ev sahipliği yapan ve yetiştiren bir toplum, nasıl olurda yozlaşabilir değil mi? 

Her zaman söylediğim gibi, ben gençlere güveniyorum. Yeter ki gözlerinin önünde onlara rol modellik yapacak kişiler olsun.

Düşünceyi kalple çarptım,

Sevgi çıktı.

Sevgiyi emekle topladım,

Vefa çıktı.

Emeği vicdanla böldüm,

Adalet çıktı.

Sevgiyi, emeği, vicdanı,

Vefayı, adaleti topladım,

İNSAN çıktı.

Sevgi, saygı ve nezaketle kalın.