Anneye bakar ve anne mutluysa mutludur, endişeliyse endişeli, kaygılıysa kaygılı.
Önemli bir olay olmuşsa çocuk önce annesine bakar. Anne mutluysa olay ciddi değildir, anne panikse panikler. Çocuklar annelerine bakarak birçok duygusunu içlerine sindirirler.
Bu satırları okuyan babalar hemen rahatladınız değil mi? Hatta şu anda “bak çocuk annesine göre şekilleniyormuş” diyerek eşinize, “bu çocuğu sen böyle yaptın”, “sen çocukları bozdun”, “bu çocukları sen bu hale getirdin” diyenleri duyuyor gibiyim. Aslında çok da haksız sayılmazsınız.
Fakat başka bir bilimsel araştırmaya göre de çocukların ruh sağlığı anneye bağlıdır. Annenin ruh sağlığı ise KOCASINA bağlıdır.
Bu iki bilimsel araştırmadan ben şunu anlıyorum, çocuklar sevgi, şefkat ve anlayış ortamında büyürlerse mutlu ve başarılı olurlar. Çocuğunuzu mutlu ve başarılı görmek istiyorsanız eşinize sevgi göstermelisiniz, değer vermelisiniz ve onu siz dahil hiç kimseye ezdirmemelisiniz.
İyilik ve sevgiyle beslenen bir kalp, sadece kendine değil, çevresine de şifa verir.
Okulların açılmasıyla birlikte birçok değişik koşulda büyütülen çocuklar sınıflarda tanışıp kaynaşacaklar. Kiminin babası sevgi vermiş, kiminin annesi şefkat. Kimi kin ile beslenmiş, kimi merhametle. Kimi zengin, kimi fakir. Kimi dürüst kimi kaypak... Bu örnekleri çoğaltmak mümkün fakat tek bir gerçek ve birliktelik var ki o da hepsinin ÇOCUK oldukları.
Çocuklarımızı okula hazırlarken “Çok çalış tüm arkadaşlarını geride bırak.” yerine “Ne kadar çok çalışırsan, o kadar çok başarılı olursun.” diyebilirsiniz.
“Çantanda yeni ayakkabıların da arkadaşların seni kıskanacaklar.” yerine “Kullanılmış eşyalar da yeniler kadar güzel ve işe yarar olduğunu sakın unutma.” diyebilirsiniz.
“Çok şanslısın, güzel ve çalışkansın arkadaşların senin gibi olmak için çok çalışmalı seninle gurur duyuyorum” yerine “Her insan bir değerdir, karşındaki insanlara farklı göründükleri, yaramazlık yaptıkları ve tembel oldukları için kötü ve alaycı davranmamalısın.” diyebilirsiniz.
Çocuklarınıza, bazı ailelerin sevgi dolu olmadığını ve bu yüzden de herkese nazik ve kibar davranmanın bir erdem olduğunu anlatarak, alay konusu olmanın acı verdiğini ve okulun rekabet etmek, olumsuzluk göstermek için değil öğrenmek için gidilen bir yer olduğunu öğretmelisiniz.
Bu hafta sizlere Tahsin Saraç ‘ın şiiriyle veda etmek istiyorum.
Sevgi, saygı ve nezaketle kalın.
ÇOCUKLAR KARDEŞ OLDUMU
Daha bir ballanır uyku,
Çocuklar kardeş oldumu
Barışır artık kurt kuzu,
Çocuklar kardeş oldumu.
Düşler denizine doğru
Mutluluk bin yelken açar,
Her yürek bir altın pınar,
Çocuklar kardeş oldumu.
Daha bir ışıldar akarsu,
Çocuklar kardeş oldumu.
Kucaklaşır batıyla doğu,
Çocuklar kardeş oldumu.
Ne açlık kalır ne korku,
Korudaki fidanlar gibi,
Sevip sevip birbirini,
Çocuklar kardeş oldumu.
